Bitter Sweet Life

 
             Ang X-ray developer na yan ang nagpapaalala saken na minsan naisip ko na may pagka-impiyerno din pala ang mundo.  Ewan ko ba.. basta nung araw na yun nanuno ata ako ng kamalasan at parang ang sarap mag "harakiri" pero syempre hindi ko gagawin yun dahil baka magdagdag sa kasiyahan ng mga taong salarin sa dinadanas ko nung panahon na yun pero bati bati na kami dahil gusto ko makatulog ng mahimbing at naniniwala ako na pag umalis na ako dito may lungkot din na mamumutawi sa mata nila at may luha ding lalabas kahit isang patak lang.. tagal din ng 2 years na pinagsamahan a?

          Kaya nung mga oras na yun ay napakanta nalang ako ng " I know who I want to take me home... I know who I want to take me home.. Take me home.. -- hindi literal yan, feel ko lang kumanta. hahaha

Ganito kasi yun....

     Nagsabi si doctora na x-ray daw ang pasyente edi nagmabilis ako kumilos para kunin ang machine,  baguhan e pakitang gilas.
    Tsaka dati hinuhuli ko pa ang panlasa ng mailap nyang pagkatao pero parang hanggang ngayon ata bigo pa din ako at wala na akong magagawa at pakiilam dun ginawa ko naman na ang parte ko gawin nya din parte nya para masaya db? totoo siguro ang kasabihan na " There's no perfect workplace" bahala sya basta ginagawa ko na lang ang trabahong pinirmahan ko.

Nang matapos ko na picturan ang ipin kinuha ko na yung film para i-develop.

     Tinanong ko yung katrabaho ko ( Itatago ko na lang sya sa pangalang pekta – walang basehan ang pangalan nya, trip ko lang., walang basagan  

    

Ako: Pekta, napalitan mo ba itong developer?

Pekta: Bakit? Maitim na? kapapalit ko lang yan.

Ako: ( Taeness ang itim kaya? Kapapalit lang ba yun?!) ang itim na e hindi na visible ang ipin    

 Sabay kinuha nya yung galon ng developer solution

Pekta: Akin na bigay mo saken yung lalagyan ng developer

Ako: O… Ito. ( Kapapalit pala a? grrrrr)

Pekta: Akin na ang film mo..

Akmang ilalagay na yung film ng diretso sa mismong exposed na solution

Ako: Ok lang kaya yan? ( Kasi alam ko sa madilim mo dapat idevelop yung film.. nakita kong confident ang bruha kaya binigay ko na)

Pekta:  Ayos lang yan

Nilublob ang film sa developer..

Ako: o!???? Bakit nangitim na?  Hala lagot ako.

Pekta:  ( Nangiti lang na parang nang-aasar)

    Bigla ng nag-iba aura ko. Sumimangot ako bigla sa nakita kong pang-asar na reaksyon ng itsura  nya 

parang gusto ko I chainsaw carotid artery nya para tigok agad.

    The Moment of Truth

    Nung pumasok na ko sa clinic at pinakita ang resulta ng nagawang krimen ng kasama ko.

Doctora: What is this? I don't see anything? (Galet)

Ako: I don't know doctora ( Humble low tone voice)  Hindi ko na sinuplong yung ginawa ng kasama kong kups tsaka yoko na din magpaliwanag madugo dugong English din yun pagnagkataon.

Doctora: What you know? Until now you still don't know anything!...

Hindi ko nakalimutan ang linyang yan.. yan! yan! ang eksaktong sinabi nya saken nung mga oras na yun.     Feeling ko isang daang beses akong nalagapak ng sampal ni Cherie Gil  sa eksena nila ni Sharon Cuneta sa    pelikulang "Pangarap na Bituin" .

Hindi lang doon natapos ang lahat madami  pang nangyari nun na pang MMK ang tema pero hindi ko  na  idedetalye

Basta ang araw na yun ang nagpamulat saken na wala na ko sa Pilipinas at ibang mundo na ang ginagalawan ko ngayon